Ik ben ook maar ergens begonnen....
Alles begint met het maken van een beslissing
Ik besloot met elke cel in mijn lijf dat ik het roer volledig om wilde gooien naar een lichter en gelukkiger leven. Ik had geen idee waar ik moest beginnen, maar al snel stroomden de ingevingen binnen en startte ik eerst op mentaal niveau met het resetten van mijn mindset.
Op deze pagina deel ik allemaal gedachten van mij voordat ik aan mijn transformatieproces begon. Hiermee hoop ik dat je geïnspireerd wordt en je optimistisch voelt dat het echt anders kan zodra jij met je mindset aan de slag gaat. Ik deel mijn oude gedachten, gevoelens en onbewuste blokkade met je.
Uit alles bleek dat ik een groot ego-bewustzijn had en dat betekent dat mijn ego vaak mijn hart domineerde. Ik heb dit overwonnen en ik reageer en voel mij nu heel anders door het onthechten van mijn ego. Ik deel enkele voorbeelden met je hoe ik dacht in bepaalde situaties en hoe ik daar nu mee om ga;
Waarom stuurt hij nou niks terug op mijn appje, hij heeft het toch gelezen?
Ik voelde mij dan onrustig en mijn hoofd bleef maar ratelen met gedachten als: hij heeft het gelezen, dan kan hij toch ook gelijk wel even iets terugsturen? Ik bleek verlatingsangst te hebben en ik was blijkbaar altijd op zoek naar bevestiging om aandacht en liefde te ontvangen. Nu ben ik heel relaxt en gaan er geen gedachten meer in mij om als iemand niet direct reageert. Ik merk wel of en wanneer ik iets terug krijg. Als ik in herhaling merk dat ik niet ontvang waar ik blij van word dan maak ik beslissingen die welke goed voor mij zijn.
Ik plande al mijn weekenden vol, alle vakanties maanden vooruit en mijn agenda op werk was strak en georganiseerd
Jarenlang ging ik er goed op het plannen van sociale activiteiten en veel weekenden zaten al geruime tijd van te voren vol. Mijn agenda op werk was strak en georganiseerd. Klinkt goed zou je zeggen, maar zodra er een twist was en een privéafspraak afgezegd werd en ik adhoc geen plannen had raakte ik van slag. Ehm wat ga ik dan doen, want daar was ik niet op voorbereid. Ik voelde mij dan onrustig en soms ook eenzaam. Op werk idem dito, als de dag anders liep dan ik in mijn agenda had gezet dan kreeg ik kortsluiting. Ik dacht altijd dat ik gewoon een planmatige controlefreak was en ja dat was ik ook, maar er lag verlatingsangst ten grondslag. Ik kon gewoon niet alleen zijn en daarom plande ik alles vol. Ook was mijn weerbaarheid dus 3 keer ruk, want als het even anders liep dan ik van te voren bedacht had werd ik onrustig. Nu plan ik zelden nog wat, alleen het hoognodige. Ik kan mijzelf super goed vermaken en geniet er zelfs van om een weekend helemaal niks te doen. Ik ga nu veel meer mee in de flow van het leven en ik heb geen verwachtingen meer over de uitkomsten, want het loopt vaak toch anders. Wel zet ik elke dag mijn intentie voor de dag, hoe ik wil dat de dag verloopt en welk gevoel ik wil ervaren en dat komt dan op die manier 9 van de 10 keer ook uit.
Ik wil de Kerst niet elke dag met anderen vieren, pfff maarja het moet maar dan..
In september begon ik mij al druk te maken over de Kerst. Mijn hoofd maakte overuren. Ik wilde helemaal niet alle dagen met de familie zijn, ik vond die dagen vreselijk. Ik ging dan toch maar, want anders was ik weer het zwarte schaap van de familie. Bleek dat ik toch soms anderen aan het pleasen was en mijn grenzen niet goed aangaf. Tijdens mijn transformatie leerde ik om echt aan te geven waar ik niet blij van word. Ik heb dit aangegeven bij de familie en zij laten mij daar vrij in. Ik heb mijn issue m.b.t. Kerst opgelost en toch ben ik nog steeds geen fan van al die verplichtingen haha. Ik voel mij daar nu helemaal niet egoïstisch over, maar het geeft juist een vrij gevoel.
Waarom toont ze nou geen interesse in mij?
Ik werd soms zo vermoeid en geïrriteerd door andere mensen. Waarom kon niet iedereen zoals ik zijn? Ik toonde ook altijd interesse in anderen, maar als ik echt iemand nodig had ontving ik dat niet op de manier zoals ik verlangde. Ik was vaak teleurgesteld en het maakte mij verdrietig. Ik kwam erachter dat verwachtingen echt killing zijn. Nu heb ik veel minder verwachtingen voel ik mij veel kalmer en is mijn hoofd minder druk. Het is niet helemaal weg, maar zodra ik mij erop betrap kan ik snel schakelen en herkennen dat het mijn verwachting is en dan relativeer ik.
Wat is er nou leuk aan het leven, het zit meer tegen dan dat ik geniet?
Ik heb veel moeilijke periodes gekend en ik snapte niet waar het leven voor bedoeld was, maar dan brak er ineens toch een leuke periode aan en had ik veel plezier. Alleen duurde mijn geluk nooit langer dan 6 maanden concludeerde ik na een paar jaren. Er brak altijd vrij snel weer een rotperiode aan. Ik bleek totaal niet weerbaar te zijn, ik kon weinig hebben, mede door alle gedachten en onderliggende wonden. Toen ik hier echt volledig mee aan de slag ging merkte ik al vrij snel op dat ik veel langer gelukkig bleef en veel minder ellende kreeg. Nu ga ik veel gemakkelijker om met tegenslagen, want uit alles haal ik een les en ben ik in overgave dat alles loopt zoals het loopt.
Kak, aankomend weekend heb ik niks. Snel vol plannen!
Er zijn periodes geweest dat ik week na week compleet vol zat in de weekenden. Iets adhoc met mij plannen was mission impossible. Ik was een echte planmatige controlefreak. Pas later ontdekte ik dat ik gewoon niet alleen kon zijn en ik had mensen om mij heen nodig om het gezellig te hebben. Mijn vent wilde soms alleen zijn en het gebeurde wel eens dat ik de hele dag niks hoorde van hem. Ik begreep dat totaal niet, als je mij leuk vind laat je toch ff iets van je horen? Ook hier speelde verlatingsangst een rol en ik voelde mij niet gezien. Het maakte mij eenzaam. Nu heb ik geleerd om heel goed alleen te zijn en mijzelf te vermaken en reageer ik soms zelf ook pas veel later op appjes. Ik laat anderen heel erg vrij en dat geeft met name mijzelf heel veel rust!
Pfff leuk zo'n plafond, maar ik wil gewoon slapen!
Mijn ratelende brein zorgde veelal voor slapeloze nachten. Of ik kon niet in slaap komen of ik werd rond 04:00-05:00 wakker. Er was geen innerlijke rust. Ik dacht aan situaties uit het verleden of aan wat er in de toekomst kon gaan gebeuren. Tijdens mijn transformatie en door mijn helingsproces leerde ik het verleden tot het verleden behoren en had ik geen verwachtingen over de toekomst, het loopt veelal toch anders dan je van te voren bedacht had toch? Ik begon meer vanuit het NU te leven en oh boy wat is dat rustgevend voor je mind zeg! Ik merkte al snel op dat ik veel beter begon te slapen en veel meer uitgerust ben. Ik voel mij krachtiger en heb veel meer energie.
Ik kan alles, een software implementatie, groot team aansturen en Voorzitter van de OR zijn. Druk, dus dan maar langer doorwerken!
Alles moest goed verlopen, op alle vlakken. Ik moest overal de beste in zijn en ook nog eens snel. Ik kwam altijd alle afspraken na en ik wilde mijn teamleden blij en tevreden maken door genoeg aandacht te geven, maar dat lukte mij niet altijd. Ik wilde de beste partner en moeder zijn en thuis ook alles in goede banen leiden. Dat ik 3 full-time banen had in 4 werkdagen zag ik niet in, want nee ik kan alles! Perfectionisme en faalangst lag hier ten grondslag en dat nekte mij. Ik kon het niet aan, dus op een gegeven moment huilde ik alleen nog maar, was ik moe en gefrustreerd. Totdat ik aan de bel trok en toen was ik binnen 3 maanden weer in mijn fijne energieniveau. Ik ga NOOIT meer mijn grenzen voorbij, ik voel nu veel sneller aan wat mijn belastbaarheid is en ik luister naar mijn lichaam. Ik ben veel liever geworden voor mijzelf en ik ben veel meer van mijzelf gaan houden en het interesseert mij niet wat anderen van mij vinden, dit is wie ik ben: vind je mij leuk, top. Vind je mij niet leuk: so be it, dan hoor je niet bij mij.
Blijven lachen Mel, je kan niet weer aankomen met al dat verdriet en gemopper van je...
Ik lachte wel, maar van binnen was ik niet altijd gelukkig. Ik kon moeilijk genieten op een verjaardag, behalve als er wat wijntjes in zaten. Los van mijn onderliggende trauma's was ik dus ook niet mijn authentieke zelf. Ik liet het achterste van mijn tong niet zien. Als ik thuis kwam waren er vaak tranen, maar dan zette ik mijn schouders er weer onder en ging maar weer door. Als ik nu met de juiste mensen ben en doe wat ik leuk vind geniet ik intens. Het is zo gezellig dat de uren voorbij vliegen. Ik zeg en doe alles en ik denk niet meer na, ik ben gewoon Mel.
Ik ben die leidinggevende rol helemaal zat, maar wat moet ik dan?
Al jaren riep ik wel eens dat ik helemaal geen leidinggevende meer wilde zijn en dat ik voelde dat ik mijn volledige potentieel niet benutte. Ik voelde dat ik een geboren leider in hart en nieren ben, maar ik had geen idee wat ik dan moest gaan doen. Ik probeerde mij altijd door mindere periodes heen te trekken en vaak wist ik mezelf toch altijd weer te motiveren. Toch kwam ik soms uitgeput thuis en moest ik tot 20.30 bijtrekken. Mega lage energie, geen lol aan! Ik had mijn authentieke Zelf totaal niet ontdekt, nu achteraf kan ik zeggen dat ik dus echt niet wist wie ik was. Ik deed helemaal niet wat ik hoorde te doen en waar ik echt van AAN ga. Daar ben ik pas achter gekomen toen ik onthecht was van mijn ego en geheeld was. Mijn capaciteiten werden belicht en mijn ogen waren geopend om te zien waar ik echt gelukkig van word. Toen mijn transformatie begon werd het al makkelijker en stoorde ik mij minder aan negatieve mensen en ik ging het allemaal op MIJN manier doen. Ik ging zelf een draai geven aan de gesprekken en deed waar ik zin in had, maar mijn transformatie ging in een sneltreinvaart toen ik ondernemer werd en ALLE puzzelstukjes samenvielen. Ik voel nu zingeving, passie, FLOW, intens gelukkig en vrijheid. Ik gebruik mijn unieke talenten!
Ik voel dat er meer is, ik voel mij begeleid maar wat is dat?
Mijn spirituele ontwaken was soms zo verwarrend. Al jaren voelde ik wel dat er meer was en dat ik begeleid werd. Als ik bepaalde gedachten had dat ik bijvoorbeeld iets wilde opgeven dan kreeg ik direct een sterkere gedachten daarvoor terug: nee volhouden! Ik dacht soms dat ik gek geworden was. Met anderen kon ik er niet echt over praten, want die snapten niet wat ik voelde of sommige vriendinnen wilden er niet eens naar luisteren 'omdat zij er niks mee hadden'. Het was verwarrend en lastig om zo te veranderen en niemand aan mijn zijde te hebben die het begreep, al had ik gelukkig wel altijd steun van mijn naasten. Of ze het nou begrepen of niet, die waren er altijd voor mij en toch had ik mensen nodig die mij verder konden helpen en ontwikkelen, omdat ze snappen waar ik het over heb en die ontmoette ik dus ook! Hoe meer verbinding ik met mijzelf maakte des te spiritueler wakker ik werd. Ik begon echt te begrijpen waar het leven voor bedoeld is. Ik snap nu dat het leven voor je werkt en niet tegen je. Er zit zo'n stigma op spiritualiteit en dat weerhield mij er een lange tijd van om er openlijk over te praten, totdat ik dat wel ging doen omdat ik in mijn authentieke kracht stond. Vanaf dat moment begon ik al het moois te ontvangen en voel ik mij sky high in mijn energie.
Ik ben al zo lang vriendinnen, ik kan toch niet uit die vriendinnengroep stappen?
Al jaren mopperde ik over bepaalde vriendinnen. Ik probeerde mij erbij neer te leggen dat niet iedereen hetzelfde is en ik iedereen gewoon in zijn of haar waarde moest laten. Toch voelde ik mij niet altijd helemaal vrolijk en mijzelf. Het voelde alsof ik zelf blokkeerde. Pas later in mijn proces snapte ik dat het niets met hun te maken had, maar juist alles met mij. Ik begon te snappen waar ik echt blij van word en wat voor mensen ik graag om mij heen wil. Er kwamen andere mensen op mijn pad die mij dat gevoel van liefde en interesse gaven en ik dat ook veel gemakkelijker teruggeven. Ik besloot om ruimte te vragen aan mijn vriendinnen, maar er was weinig begrip en voor ik het wist was ik de groep uit. Daarna gingen er vele deuren open, voelde ik mij veel lichter en had ik veel meer positieve energie.
Pfff niets lijkt er goed te gaan, alles is ruk!
Ik zag altijd heel goed wat er allemaal bagger was. Achteraf snap ik dat mijn negatieve gedachten alleen maar meer ellende aantrok en dat heling de key was naar verlichting. Ik was niet echt dankbaar, ik stond daar helemaal niet bij stil en daarom voelde ik vaak negatieve energie en frustraties. Nu ben ik voor de allerkleinste dingen echt dankbaar. Ik denk niet dat ik dankbaar ben, nee ik voel mij zo. Ik ben veel kalmer en blij, want wat er allemaal op mijn pad gekomen is.... bizar mooi!
Hou je wel van mij?
Onzekerheid, verlatingsangst, geen zelfliefde... ik voelde mij verdrietig en genoot niet. Voorwaardelijke liefde is nu veranderd naar onvoorwaardelijke liefde en dat voelt zo rustig en liefdevol. Ik heb inmiddels zoveel zelfliefde ontwikkeld dat ik in de basis niemand nodig heb, iedereen die in mijn leven is voelt als een verrijking. Ik kan super goed alleen zijn, heerlijk zelfs! Mijn hart was vroeger veelal gesloten en daarom kon ik dus ook geen echte liefde geven en al helemaal niet ontvangen. Nu voel ik mij compleet en liefdevol en heb ik geen externe factoren nodig om mij gelukkig te voelen. Ik ben nog steeds een 'gever', alleen nu zonder er iets voor terug te verwachten en des te meer ontvang ik nu. Ik voel mij bevrijd en dat gun ik jou ook!
Wie is de schrijver en waar komen haar inzichten vandaan?
Ik ben Melanie Dukel
Ik heb jarenlang gestruggled. Vaak had ik het gevoel dat ik moest 'overleven'. Ik voelde mij nooit echt blij of gelukkig voor langere tijd, ondanks dat ik eigenlijk alles goed voor elkaar had.
Mijn mannelijke energie overheerste zolang ik mij kan herinneren : daadkracht, actie, gedrevenheid en presteren typeerde mij. Als ik ergens mijn ''klauwen' in zet dan behaal ik doelen, alleen werkte dat vroeger soms averechts. Vrouwelijke energie van rust, ontspanning, zelfliefde en compassie zat onder een dikke laag stof. Vaak was ik niet in balans raakte ik de verbinding met mijzelf kwijt.
Ik was het spuugzat en ik wilde mijn leven op MIJN manier, ik wilde 'gewoon' gelukkig zijn. Dat was toch niet zoveel gevraagd, maar elke keer zette ik positief mijn schouders er weer onder en toch viel ik na een paar maanden weer terug en leek alles mij weer tegen te zitten. Ik vond het leven soms te zwaar en in tijden dat alles wel goed leek te gaan vond ik het 'wel leuk', maar om nou te zeggen dat ik dolgelukkig was....nope. Na jaren BESLOOT ik met elke cel in mijn lijf om het roer 180 graden om te gooien.
Het begint er écht mee dat je 100% voor jezelf en jouw geluk kiest om vervolgens stap voor stap naar jouw geluk toe te werken. Wat verlang je, wat wil jij nou echt?
Ik ben erachter gekomen dat je alles kunt creëren waar je naar verlangt, alleen dien je wel je balans te vinden door enerzijds in de actiestand (mannelijke energie) te komen en bewust met jezelf aan de slag te gaan en anderzijds zelfliefde te ontwikkelen en te vertrouwen in overgave (vrouwelijke energie) dat OOK JIJ alles ontvangt waar jij gelukkig van wordt.
Ik heb alles aangegrepen. Ik heb mij volledig op mijn innerlijk werk gericht, mijn eigen mindset gereset en geheeld van alle (onbewust) opgeslagen mini-trauma's. Ik heb een compleet nieuw leven voor mezelf gecreëerd. Ik ben van een 5-6 leven gegroeid naar een 9-10. Intens geluk is een gevoel dat ik vroeger niet gekend heb en nu ik weet hoe dit voelt gun ik dat iedereen. Ik heb zoveel ontdekt en studies gevolgd dat ik nu al mijn expertise in mijn business kan toepassen en mijn klanten hiermee begeleid naar hun geluk.
